Teren rezerwatu obejmuje 42 hektarów górek porośniętych kaktusami. Jednak szynszyle zamieszkują najwyższe, bardzo kamieniste rejony. Szacuje się, że żyje ich tam ok 5 - 8 tys. sztuk.

Zamieszkałam na terenie rezerwatu i przez okno mogłam podglądać dwie rodziny koszatniczek. Od razu rzuciły mi się w oczy dwie sprawy - po pierwsze pomimo trwającej aktualnie wiosny, roślinność jest bardzo uboga (oglądałam zdjęcia rezerwatu z lutego - pełnia lata, gdzie były tylko kaktusy i mnóstwo suchych gałęzi i traw).

Po drugie - koszatniczki są zwierzątkami zdecydowanie dziennymi, natomiast szynszyle preferują noce, najlepiej bezksiężycowe (w dzień nie ma możliwości ich obserwować).

Obserwacja koszatniczek nie nastręczała większych trudności, potrzeba było tylko trochę cierpliwości i trwania w bezruchu - zwierzątka te żyją w rodzinach po kilka (czasem tylko dwie) do kilkunastu sztuk. Aktywne są rano między godziną 8-11 oraz po południu mniej więcej po 16. Idąc pod górę słyszałam charakterystyczne "skrzeczenie" tych zwierząt dobiegające spod krzaków.

Okazuje się, że każda rodzina ma coś na wzór ochroniarza - jedna koszatniczka siedzi na straży i ostrzega pozostałe o niebezpieczeństwie. Zwykle strażnicy nie są zbyt bojaźliwi i łatwo udawało się je fotografować lub filmować ,ale swoim skrzeczeniem (patrzyły wprost na mnie i próbowały przegonić krzykiem) - straszyły pozostałe zwierzęta z grupy. Jednak kilka razy udało mi się sfotografować młodziutkie koszatniczki, które bardzo ładnie pozowały:) Zauważyłam też, że koszatniczki w naturalnym środowisku są około pół raza większe niż te hodowane u nas. Natomiast szynszyle są malutkie i rzadko przekraczają pół kilograma wagi.

Aby zobaczyć szynszyle musiałam pojechać samochodem dosyć daleko od miejsca mojego pobytu, a następnie wspiąć sie w pobliże skał. Próbowałam trzy razy - gdy nastała noc jechałam w podane przez pracowników miejsce i czekałam... Widać było odchody szynszyli (w bardzo dużej ilości) i jamki pod głazami, a nawet słyszałam ich nawoływania i ostrzeżenia przed niebezpieczeństwem (czyli przede mną) ale zwierzątek z powodu ciemności nie widziałam. W ostatnią noc udało mi się zobaczyć skaczące kulki na tle troszkę jaśniejszego nieba ale o zrobieniu zdjęć nie było mowy ponieważ mój aparat nie posiada opcji długiego czasu naświetlania, a lampa błyskowa natychmiast by je wystraszyła.